تأثیر تزریق وریدی گرلین بر میانگین غلظت پلاسمایی انسولین در شترهای نابالغ تغذیه شده با سطوح مختلف انرژی

چکیده گرلین یک هورمون پپتیدی مترشحه از معده به گردش خون می­باشد که توسط بافت­های دیگر بدن مثل مغز وپانکراس نیز ساخته می­شود. این پپتید به دلیل ترشح از بافت­های مختلف دارای اثرات مختلف پاراکرینی و آندوکرینی می­باشد که برخی از این اثرات شامل: تحریک ترشح هورمون­هایACTH  وGH ، افزایش اشتها ومتابولیسم کربوهیدرات­ها می­باشد. همچنین گرلین یک لیگاند طبیعی برای رسپتور محرک هورمون رشد (GHS-R) می­باشد. گرلین وmRNA آن مانند رسپتور هورمون محرک رشد در پانکراس وسلول­های جزایر بیان شده و متابولیسم گلوکز و ترشح انسولین را تنظیم می­کند. از آنجا که تاکنون آزمایشات مبنی بر اثر گرلین بر ترشح انسولین در حیوانات شبه نشخوارکننده در مرحله قبل از بلوغ انجام نشده است، بنابراین  هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر گرلین بر ترشح انسولین درشترهای نابالغ  بود. در این تحقیق 12 شتر به­طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. حیوانات در گروه 1 به مدت دو هفته با رژیم غذایی 100% انرژی و حیوانات گروه 2 به مدت دو هفته در رژیم غذایی 50% انرژی تغذیه شدند. بعد از دو هفته، شترهای هر گروه g/BWµ 8 گرلین به مدت چهار روز از طریق ورید وداج دریافت کردند. نمونه­های خونی از تمام حیوانات قبل، همزمان (30 دقیقه بعد از تزریق گرلین) و بعد از مداخله طی چهار روز متوالی در هر مرحله از ورید وداج جمع آوری گردید و پلاسماهای خون، جهت تعیین غلظت انسولین به وسیله روش رادیو ایمنو اسی (RIA) مورد سنجش قرار گرفتند. داده­ها وسط آزمون آنالیز واریانس یک­طرفه با مقادیر تکراری و آزمون تعقیبی تی وابسته تجزیه و تحلیل شدند. مقادیر 05/0>p معنی­دار تلقی شد.  نتایج این تحقیق نشان داد که گرلین اثر کاهشی معنی­داری بر میانگین غلظت پلاسمایی انسولین در شترهای نابالغ در رژیم­های غذایی حاوی 100% و50%  انرژی دارد و این اثر کاهشی در بین دو رژیم غذایی، اختلاف معنی­داری باهم ندارد.